Το τροποποιημένο, συνοπτικό σχέδιο του Προϋπολογισμού της
Περιφέρειας Β/Αιγαίου έφτασε στα χέρια μας, μόλις στις 11 Νοεμβρίου.
Τροποποιημένο ως προς τα συνολικά κονδύλια, χωρίς να φαίνεται και να
τεκμηριώνεται από πού και πώς προκύπτουν οι διαφορές σε σχέση με το αρχικό
προσχέδιο, το οποίο τότε δεν είχε ψηφιστεί από την Οικονομική Επιτροπή, με τη
ρητή ή υπόρρητη αντίληψη από πολλά μέλη της επιτροπής ότι είναι ένας τυπικός
προϋπολογισμός διαχείρισης που δεν λαμβάνει υπόψιν τις πραγματικές ανάγκες της
χειμαζόμενης κοινωνίας του Βορείου Αιγαίου. Μάλιστα, τότε μέλη της πλειοψηφίας
είπαν χαρακτηριστικά ότι «άλλα είπαμε προεκλογικά και άλλα καλούμαστε να
ψηφίσουμε».
Ερχόμαστε,
λοιπόν, σήμερα να εγκρίνουμε έναν «νέο» προϋπολογισμό, ο οποίος αλλάζει το ύψος
κάποιων βασικών κονδυλίων, ωστόσο, κινείται στην ίδια διεκπεραιωτική και διαχειριστική
λογική, η οποία εντάσσει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την αυτοδιοίκηση στην
περιοριστική μνημονιακή πολιτική της σκληρής λιτότητας. Και εδώ ακριβώς
φαίνεται και η «χρησιμότητα» του Καλλικράτη, ο οποίος ορίζει ένα ασφυκτικό
πλαίσιο ώστε τυπικά και τεχνικά να αποτρέπονται άλλες πολιτικές και στοχεύσεις,
κόντρα στην κυβερνητική μνημονιακή γραμμή. Αν, βεβαίως, υπάρχει η πρόθεση και η
πραγματική βούληση για άλλη πολιτική, υπάρχουν δυνατότητες ακόμα και με
παράτυπους όρους να ιεραρχηθούν σε μια άλλη βάση προτεραιότητες και στόχοι. Η
νέα περιφερειακή διοίκηση όμως, όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις,
επικαλείται τους περιορισμούς και το ασφυκτικό πλαίσιο του Καλλικράτη ως
πρόσχημα για να μην αλλάξει η ουσία της κεντρικά ακολουθούμενης πολιτικής.
Από τη
συζήτηση του νέου προσχεδίου στην Οικονομκή Επιτροπή είχαμε θέσει κάποια
ερωτήματα, για τα οποία δεν πήραμε καμιά απάντηση. Τα ερωτήματα, όμως,
παραμένουν και πολλαπλασιάζονται.
