ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΛΑΪΑΣ ΚΥΡΙΤΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΠΕ – (ΛΕΣΒΟΣ –ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ)

 

Θέλω από την αρχή να επισημάνω ότι η κατάσταση με τις προσφυγικές ροές είναι οριακή και εξαιρετικά επικίνδυνη. Θέλω να πω εξ αρχής ότι συντάσσομαι κι εγώ και η περιφερειακή παράταξη Βόρειο Αιγαίο - Γόνιμη Γραμμή με τις ψύχραιμες –όχι ξενοφοβικές, όχι ακροδεξιές, όχι ρατσιστικές- φωνές όσων εύλογα ανησυχούν για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης και συνεχώς επιδεινούμενης κατάστασης.

Επιτρέψτε μου, όμως, αρχικά να κάνω μια προσωπική αναφορά. Ως μέχρι πρότινος βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, αλλά και πιο συγκεκριμένα από τους νησιώτες μας, που ως κυβέρνηση δεν καταφέραμε, μεταξύ και πολλών άλλων, να αντιμετωπίσουμε πιο οργανωμένα, πιο αποτελεσματικά, πιο ουσιαστικά το τεράστιο ζήτημα της έκρηξης των προσφυγικών ροών.

Το φετινό καλοκαίρι ήταν από όλες τις απόψεις πολύ διαφορετικό. Ένα από τα ζητήματα που το καθόρισαν ήταν και το προσφυγικό. Ένα ζήτημα πολύ ευαίσθητο που δεν προσφέρεται για πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, ούτε για μικροπολιτικά παιχνίδια που ανοίγουν επικίνδυνα μονοπάτια.

Όσα συμβαίνουν στην Μυτιλήνη είναι γνωστά και αναδεικνύουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο την τραγική κατάσταση που επικρατεί. Και αναφέρομαι στη Μυτιλήνη, όχι γιατί υποτιμώ το πρόβλημα που υπάρχει σε άλλα νησιά, αλλά γιατί η Μυτιλήνη –σύμφωνα και με την ΚΕΔΕ- δέχεται σχεδόν το 50% των προσφύγων που φτάνουν στη χώρα μας.

Κι εδώ ακριβώς φαίνονται οι αδυναμίες και τα ελλείμματα, τόσο σε υποδομές, μέσα και προσωπικό, όσο και η ανυπαρξία ενός σχεδίου άμεσης παρέμβασης που θα αντιμετώπιζε αποτελεσματικά την κατάσταση πριν γίνει εκρηκτική.

Δεν θα παραθέσω στοιχεία για την κατάσταση, είναι γνωστά σε όλους σας. Θεωρώ σημαντικό να επιμείνω, όμως, σε δυο διαπιστώσεις και να επαναφέρω στο τραπέζι κάποιες προτάσεις που είχαμε κάνει σε μια αντίστοιχη συνεδρίαση πριν λίγο καιρό.

Η πρώτη διαπίστωση αφορά στο γεγονός ότι στην κρίση που αντιμετωπίζουμε φαίνεται το κράτος να απουσιάζει παντελώς. Τα ελλείμματα που είπα και πριν όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά αντίθετα φαίνεται όλα να αφήνονται στη μοίρα τους, με αποτέλεσμα όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό. Και φτάσαμε, μόλις χτες η υπηρεσιακή κυβέρνηση να ανακοινώσει κάποια άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Μόλις χτες ανακοινώθηκε μεταξύ άλλων ότι δημιουργείται Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Προσφυγικών Ροών, στο οποίο θα συμμετέχουν στελέχη των υπουργείων Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Υγείας, καθώς και στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής, με τη συνδρομή των Ενόπλων Δυνάμεων.

Επίσης, μόλις χτες ανακοινώθηκε ότι Ενεργοποιούνται οι διαδικασίες για την άμεση αξιοποίηση των υφιστάμενων ευρωπαϊκών προγραμμάτων αλληλεγγύης και κοινοτικών κονδυλίων και επισπεύδεται η απορρόφηση των διαθεσίμων πόρων από τα προγράμματα αποκατάστασης και υποστήριξης της νησιωτικής οικονομίας, με στόχο την ανακούφιση των κοινωνιών των νησιών του Αιγαίου, που δέχονται τον κύριο όγκο των εισροών.

Γιατί όλα αυτά μόλις χτες;

Αντίστοιχα ο κ. Αβραμόπουλος επισκέπτεται την Κω και στις 14 Σεπτέμβρη γίνεται σύνοδος υπουργών Εσωτερικών της Ε.Ε. για το θέμα.

Η δεύτερη διαπίστωση αφορά στο πώς ντε φάκτο μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα, που μέχρι πολύ πρόσφατα θεωρούσε η πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος ως ιερά και όσια. Και αναφέρομαι στο Δουβλίνο ΙΙ, το οποίο ουσιαστικά έχει ανασταλεί. Στη Γερμανία βλέπετε τι γίνεται αυτές τις μέρες. Άρα όσοι έλεγαν ότι το Δουβλίνο ΙΙ δεν επιτρέπει ή δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, φαντάζομαι ότι θα έχουν πειστεί ποιους και τι υπηρετούν όλες αυτές οι συμφωνίες, πώς αποφασίζονται, πώς τροποποιούνται και πώς καταργούνται.

Δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για τις αιτίες της έκρηξης των προσφυγικών ροών. Οι πόλεμοι των ΗΠΑ και της Ε.Ε., που υποκριτικά τώρα τάχα νοιάζονται για τους πρόσφυγες, ο ιμπεριαλισμός, για να το πώ μ’ έναν πολύ εύστοχο όρο, είναι υπεύθυνοι για τις τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών.

Το προσφυγικό, όπως και κάθε κοινωνικό ζήτημα δεν απαντιέται με δίπολα ναι – όχι και με απλουστεύσεις. Θέλει μελέτη, προσοχή και διάθεση συνεργασίας, αφού διαμορφώνει, με δεδομένες επαναλαμβάνω τις ελλείψεις και τις αυξημένες ροές, ένα δύσκολο και επικίνδυνο υπόστρωμα.

Και περνώ στις προτάσεις:

·        Να δούμε, λοιπό, ως περιφέρεια, σε συνεργασία και με τους δήμους, τι μέσα και υποδομές διαθέτουμε που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

·        Να φτιάξουμε άμεσα μια επιτροπή από εκλεγμένους, αλλά και κοινωνικούς επιστήμονες που θα παρακολουθούν την κατάσταση και θα εκπονήσουν μια στρατηγική ελαχιστοποίησης των κοινωνικών κινδύνων.

·        Να δούμε πώς θα γίνεται η μεταφορά αυτών των ανθρώπων με όρους που δεν θα δυναμιτίζουν αλλά θα λειτουργούν θεραπευτικά και πυροσβεστικά.

·        Να δούμε όχι τα πρόσκαιρα οφέλη για παρατάξεις ή και για την όποια κυβέρνηση ακόμα, αλλά για τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες των νησιών μας.

·        Άμεση πίεση προς την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση για κονδύλια –χτες όχι αύριο- και ελεύθερη πρόσβαση των προσφύγων στις χώρες που επιθυμούν. Πίεση για αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο που θέλει την Ευρώπη προστατευμένο φρούριο και τη χώρα μας αποθήκη δυστυχισμένων ανθρώπων.

·        Διεθνοποίηση με κάθε τρόπο του προβλήματος, με στόχο την άμεση ενεργοποίηση του ΟΗΕ, αφού μιλάμε για μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση.

Κλείνω, επαναλαμβάνοντας ότι είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που μας αφορά όλους και ως τέτοιο πρέπει να το δούμε.

 

H εισήγηση της Αγλαΐας Κυρίτση, επικεφαλής της παράταξης Βόρειο Αιγαίο- Γόνιμη Γραμμή,  κατά τη σχετική συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, για την Δασοπροστασία,  την Τετάρτη  24 Ιουνίου 2015.  

       

                                                                                           25/06/2015

 

     Σε μια πρώτη ανάγνωση των εισηγήσεων που μας διανεμήθηκαν και χωρίς ίχνος , πιστέψτε με στείρας αντιπολίτευσης, θεωρήσαμε ότι το θέμα αυτό προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, αποτελούσε καθαρά ενημέρωση για τις προληπτικές κινήσεις του τμήματος Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας ως προς την αντιμετώπιση του ενδεχόμενου εκδήλωσης πυρκαγιάς στα νησιά μας.

 

Θέμα που δε θα χρειαζόταν να συζητηθεί παρά μόνο να ακουστεί.

Μια καθαρά δηλαδή διεκπεραιωτική διαδικασία που όμως δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην ουσία, με το να μην εντοπίζει και να μην βάζει σε συζήτηση πρωτίστως, το μέγεθος των προβλημάτων  που υπάρχουν και διαιωνίζονται, τόσο στο αρμόδιο επιχειρησιακό Σώμα, όσο και στην ίδια την κοινωνία, που ανήμπορη θα βρεθεί – και το απευχόμαστε- αντιμέτωπη για άλλη μια φορά ,με τον κίνδυνο της καταστροφής από τα στοιχεία της φύσης.

 

Θα θέλαμε λοιπόν  να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το πυροσβεστικό Σώμα και πως από κοινού μπορούμε να προβούμε σε αυτές τις ενέργειες ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα.

 

 Όλοι γνωρίζουμε και βιώνουμε τα χρόνια προβλήματα του Πυροσβεστικού Σώματος, που εμποδίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία και δράση του, προβλήματα που έχουν επιδεινωθεί από την  πολιτική που εφάρμοσαν τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις, με τη διεύρυνση των καθηκόντων του, που επιβάλλουν την επίλυση μιας σειράς ζητημάτων, καθώς και αναβάθμιση του θεσμικού και λειτουργικού πλαισίου της Υπηρεσίας.

 

Και επιτρέψτε μου να αναφερθώ επιγραμματικά:

1.          ΥΠΟ στελέχωση και προσωπικό τριών ταχυτήτων

2.          Ελλιπή εναέρια και επίγεια μέσα πυρόσβεσης

3.          Ελλιπής χρηματοδότηση τόσο για μεροκάματα όσο και για τη συντήρηση και εκσυγχρονισμό των μέσων αλλά και για τις προληπτικές ενέργειες που απαιτούνται

 

 Και τα τρία αυτά ζητήματα, συνθέτουν το σκηνικό τρόμου όταν θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε  και φέτος, που το απευχόμαστε, περιστατικά.

 

Τα προβλήματα υπήρχαν και υπάρχουν.

Μόνο που φέτος έχουμε αυξημένες πιθανότητες για ασύμμετρη απειλή, σε ότι αφορά τις πυρκαγιές, που καθορίζεται από τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις αλλά και τις όψιμες βροχές που δημιουργούν σκηνικό εμπρηστικό λόγω της αυξημένης βλάστησης..

Τα αντιμετωπίσαμε? ΟΧΙ

Μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε? Πιστεύω πως ναι εάν πραγματικά γίνει μια σωστή καταγραφή τους .

 

Γνωρίζουμε όλοι τη τραγική οικονομική κατάσταση των ταμείων του κράτους, βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση όλων των δίκαιων αιτημάτων του Πυροσβεστικού  σώματος αλλά και της κοινωνίας γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ υπάρχει.

 

Και υπ αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να δούμε πως μπορούμε να  κάνουμε τη βέλτιστη αξιοποίηση των ελάχιστων πόρων.

 

Πως να αξιοποιήσουμε και τα μέσα και τους ανθρώπους .

 

Αν δεν υπάρχει ιεράρχηση των θεμάτων, αν δεν ξεπεραστεί μια λογική που λέει ότι η κεντρική εξουσία λειτουργεί ανταγωνιστικά με την Αυτοδιοίκηση ή και το αντίστροφο,. Το μηδενικό αποτέλεσμα θα εξακολουθεί να υφίσταται....

 

Και δε λέω  ότι η Περιφέρεια θα πρέπει να σταματήσει να διεκδικεί. Αλλά δεν μπορεί να λειτουργεί παρελκυστικά. Και αναφέρομαι σε πρόσφατο δημοσίευμα της Ικαριακής  που πραγματικά ενώ ο αντιπεριφερειάρχης ο κ. Κατρακάζος έβαζε τα ζητήματα στην έκτασή τους , κατέληγε με μικροπολιτικές παραινέσεις που βγάζουν στο πουθενά.....

 (η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, σε καθεστώς απόλυτης οικονομικής ασφυξίας, χωρίς ανθρώπινο δυναμικό, παλεύει τουλάχιστον να αποψιλώσει τη βλάστηση στο οδικό δίκτυο στηριζόμενη και στην εθελοντική προσφορά ,θα περίμενε κανείς να είναι αρωγός η κεντρική διοίκηση.

Ζητήσαμε και ζητάμε να μη χαθεί με ευθύνη της κεντρικής διοίκησης αυτός ο τόσο πολύτιμος θησαυρός, το εθελοντικό κίνημα δηλαδή που τόσα έχει προσφέρει και που τόσο αναγκαίο είναι στα νησιά μας. Ζητήσαμε και ζητάμε το αυτονόητο δηλαδή την άμεση επιχορήγηση για την συντήρηση και επέκταση του εξοπλισμού των εθελοντικών ομάδων αλλά και τη θεσμική τους κατοχύρωση.

 

Ζητήσαμε και ζητάμε την άμεση αποστολή των εναέριων μέσων πυρόσβεσης, που θα έπρεπε ήδη να σταθμεύουν στο αεροδρόμιο της Σάμου για να αποτελέσουν την ασπίδα όλων των νησιών μας.

 

Ζώντας με αυτήν την αγωνία και έχοντας ήδη ζήσει στον τόπο μας τις πρώτες φωτιές, η είδηση της επίσκεψης του Αναπληρωτή Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας αλλά και του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος στη Σάμο μας έκανε να νιώσουμε ότι θα είχαμε οι φορείς.

-αλλά κυρίως οι εθελοντικές ομάδες και οι πολίτες- την ευκαιρία να παρουσιάσουμε το πρόβλημα και να λάβουμε απαντήσεις. Η ενημέρωση όμως, που μας δόθηκε για μια συνάντηση λίγων μόνο λεπτών στην οποία φυσικά δεν δεχτήκαμε να συμμετέχουμε μας οδήγησε όλους στη σκληρή πραγματικότητα. Έπρεπε λέει, το κλιμάκιο να πάει την ίδια μέρα σε 3 νησιά.)

 

 

 Συνεπώς, πρωταρχική επιδίωξη δική μας είναι οι πιέσεις πρός τη κεντρική εξουσία για άμεση επίλυση της τριχοτόμησης του Προσωπικού, μέσω της ομογενοποίησης του, με την διαδικασία ένταξης όλου του  Προσωπικού στο καθεστώς των Μονίμων.

 

Και βέβαια βασική επιδίωξη και διεκδίκηση η δημιουργία ενιαίου φορέα δασοπροστασίας δασοπυρόσβεσης.

Επίσης κρίνεται απαραίτητη η πίεση για την  τροποποίηση του Π.Δ. 109/2013, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους Συμβασιούχους Πυροσβέστες πρώτον να απασχολούνται στο ΠΣ καθ΄ όλη τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου για τα επόμενα 5 χρόνια και δεύτερον να υπάρξει μέριμνα προκειμένου το προσωπικό αυτό να έχει τη δυνατότητα να απασχολείται και τους υπόλοιπους 6 μήνες σε φορείς με αρμοδιότητες σχετικές με τη δασοπυρόσβεση, τη δασοπροστασία και την πολιτική προστασία.

 Η επιτακτική αυτή ανάγκη αποτέλεσε άλλωστε το κυριότερο θέμα που τέθηκε από όλα τα κόμματα, αλλά και από τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, κατά τη συζήτηση του Ν/Σ της Αναδιοργάνωσης του ΠΣ.

 

Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και τη συμβολή του εθελοντικού κινήματος, ιδιαίτερα αναπτυγμένου στα νησιά μας, που συμμετέχει ανελλιπώς στην αποτροπή πυρκαγιών και έχει συγκεκριμένα αιτήματα

 

1.αλλαγη θεσμικού πλαισίου του νόμου για τους εθελοντές

2.ενισχυση οικονομική για να συντηρηθούν τα οχήματά τους που γερνούν

3.η κατ εξαίρεση οδήγηση των οχημάτων και νομική κάλυψη τους

4.          μέσα ατομικής προστασία, κάτι που ισχύει και για τους εθελοντές αλλά και τους πυροσβέστες για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα.

 

Καταλήγοντας να πω ότι θα πρέπει να εντείνουμε τις πιέσεις προς τη κυβέρνηση για την υλοποίηση των προεκλογικών της δεσμεύσεων

 

-να υπάρχει επάρκεια σε ανθρώπους και μέσα

-να γίνει σωστή αξιοποίηση πόρων και δυναμικού 

-με βασικό στόχο τη προστασία του περιβάλλοντος που ζούμε

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                              
                                                         24/06/2015

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΓΛΑΪΑΣ ΚΥΡΙΤΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

 

Θα ήταν ψέμα να μην αναγνωρίσει κανείς ότι τα νησιά μας ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα υποδέχονται ένα πολύ αυξημένο κύμα κυρίως προσφύγων.

 

Θα ήταν, επίσης, ψέμα, να μην αναγνωρίσει κανείς ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα υποδομών, μέσων και ανθρώπων που απαιτούνται για να διαχειριστούν την κατάσταση. Και θα ήταν ψέμα αν δεν παραδεχόταν κανείς ότι οι αυξημένες ροές και τα ελλείμματα που είπαμε, σε συνδυασμό με την κρίση και την δύσκολη κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας δεν δημιουργούν μια πολλαπλά επικίνδυνη κατάσταση, μια εν δυνάμει επικίνδυνη κατάσταση…..

 

Η χώρα μας καλείται να διαχειριστεί, ένα εξαιρετικά δύσκολο ζήτημα, που εμφανίζεται –και σωστά- ως ζήτημα ανθρωπισμού, αλλά είναι άκρως πολιτικό και ως τέτοιο οφείλουμε να το προσεγγίζουμε, χωρίς, ωστόσο, να χάνουμε το ανθρωπιστικό του μέρος.

 

Και εδώ θα πρέπει πρωτίστως να προβληματιστούμε.

 Ποιοι ευθύνονται για τα εκατομμύρια των προσφύγων; Δεν είναι οι Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, οι επεμβάσεις, οι υποκινούμενοι εμφύλιοι, με επίμαχο και βασικό το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, διαλύοντας ολόκληρες χώρες στη γειτονιά μας μεταξύ των οποίων και η Συρία? Για να μη ξεχνάμε στο πρόσφατο παρελθόν τι έγινε με τη μεσολάβηση και συμμετοχή της Γαλλίας στη διάλυση της Λιβύης.....

 

Όλος λοιπόν αυτός ο προσφυγικός πληθυσμός γιατί έρχεται μαζικά προς τα δω? Γιατί είναι ξέφραγο αμπέλι τα σύνορά μας? Ασφαλώς και όχι.

 

Γιατί οι πολιτικές μας είναι ανοιχτές προσκλήσεις ? Ασφαλώς και όχι.

 

Δυστυχώς, είναι  γιατί η απελπισία και η απόγνωση  σπρώχνει αυτούς τους ανθρώπους  στη φυγή και η χώρα μας όπως και η Ιταλία αποτελούν πέρασμα.

 

Και να φανταστεί κανείς, ότι μόλις πριν από τρεις ημέρες που γιορταζόταν παγκόσμια η μέρα προσφύγων, ανακοινώθηκαν τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ. Μόνον το 2014, 60 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τον τόπο τους, λόγω των πολεμικών συρράξεων, παγκοσμίως. Περισσότεροι από 100.000 έχουν περάσει στην Ευρώπη το πρώτο εξάμηνο του 2015 και είναι η Π. Β. Αιγαίου αποδέκτης του μεγαλύτερου μέρους των προσφυγικών ροών από τα παράλια της Μικράς Ασίας, στα οποία, σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς, συνωστίζονται εκατομμύρια προσφύγων που προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις εμπόλεμες ζώνες Συρία, Ιράκ, Αραβική Χερσόνησος και Αφγανιστάν.

 

Η εξέλιξη δεν ήταν ανεπάντεχη.

 

 

Όχι, λοιπόν, επένδυση σε λάθος δεδομένα, όχι παραπλάνηση της κοινωνίας για κομματικούς λόγους.

 

Κι επιτρέψτε μου να πω ότι αυτού του είδους η διαχείριση, γεννά επικίνδυνα κοινωνικά φαινόμενα, μεταξύ των οποίων και ο ρατσισμός και η ξενοφοβία και εν τέλει ο φασισμός.

 

Σ’ αυτό το πλαίσιο και έτσι ιδωμένα τα πράγματα, απαιτείται κατ’ αρχάς, άλλου είδους προσέγγιση και άλλου είδους στάση.

 

Άλλη οπτική και απ’ την περιφέρεια προς το κέντρο, αλλά και απ’ το κέντρο προς την περιφέρεια.

 

Και μιλώ καθαρά για τις ανταγωνιστικές σχέσεις που μπορεί να δημιουργηθούν , με το σκεπτικό : Από μεν την Περιφέρεια, :»δεν έχω πόρους τι να κάνω? Ή «φροντίστε εσείς- από την κεντρική εξουσία- σε πρώτη φάση , και μετά παρεμβαίνω εγώ……

 

Υπάρχει πρόβλημα; Υπάρχει. Μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια; Όχι.

 

Πρόκειται λοιπόν για ένα πολιτικό ζήτημα, που φέρει μέσα της η ανθρωπιστική καταστροφή, για την οποία, φυσικά,  πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες.

ΜΙΑ ανθρωπιστική καταστροφή όμως, που έπαψε πλέον να εκτυλίσσεται μπροστά στην πόρτα μας. Είναι εδώ και δοκιμάζει τις αντοχές των συμπολιτών μας στη Λέσβο, στη Χίο, στη  Σάμο και στην Ικαρία. Τείνει να διαρρήξει τον ιστό της οργανωμένης κοινωνίας.

 

Και λέμε: Με τα λίγα μέσα που δυστυχώς υπάρχουν, επιβάλλεται σε ένα πλαίσιο ουσιαστικής συνεργασίας κέντρου – περιφέρειας να γίνει η καλύτερη δυνατή διαχείριση.

Για παράδειγμα, το κτίριο Καλουτά στη Χίο, γιατί να μην δούμε σοβαρά και σε βάθος αν μπορεί να αξιοποιηθεί για να αντιμετωπιστεί το άμεσο ζήτημα της στέγασης του αυξημένου αριθμού προσφύγων που καταφθάνουν καθημερινά στις ακτές μας ?

Γιατί αξιωματικά και σχεδόν αντανακλαστικά να λέμε ένα κοφτό όχι;

 

Το προσφυγικό, όπως και κάθε κοινωνικό ζήτημα δεν απαντιέται με δίπολα ναι – όχι.

Θέλει μελέτη, προσοχή και διάθεση συνεργασίας, αφού διαμορφώνει, με δεδομένες επαναλαμβάνω τις ελλείψεις και τις αυξημένες ροές, ένα δύσκολο και επικίνδυνο υπόστρωμα.

 

Ή ανάποδα…..,Μπορεί η πολιτεία, να μην μπορεί να ενισχύσει με 100 ή 150 αστυνομικούς τις αντίστοιχες υπηρεσίες;

Δεν θα δικαιολογήσω εγώ ως κυβερνητικός βουλευτής την κυβέρνηση ή το αρμόδια υπουργείο γι’ αυτή την αδυναμία.

Στα νησιά που μας αφορούν υπάρχει πρόβλημα και οφείλω και γω και όλοι μας και να το αναδείξω σε όλα τα επίπεδα και να παλέψω για τη λύση του. Και σαν μια από τις κινήσεις οφείλω να σας ενημερώσω , ότι ήδη αμέσως μετά την επίσκεψη μου και στη Χίο στα κέντρα συνωστισμού των προσφύγων, κατέθεσα με πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα επίκαιρη ερώτηση προς τους αρμόδιους Υπουργούς.

 

Όπως, επίσης, οφείλω, όχι απλά να αναφέρω, αλλά να υπογραμμίσω, ότι την καλύτερη δυνατή συνεργασία μεταξύ κέντρου και περιφέρειας να έχουμε, τις πιο στελεχωμένες υπηρεσίες να πετύχουμε, τα πιο άρτια κέντρα υποδοχής να φτιάξουμε το πρόβλημα δεν θα ξεπεραστεί (όσο κι αν μετριαστεί) αν δεν αλλάξουν άρδην οι πολιτικές τις ΕΕ που από τη μια γεννούν πρόσφυγες και από την άλλη μετατρέπουν τη χώρα μας σε αποθήκη απελπισμένων.

 

Θα καταργηθεί η συνθήκη του Δουβλίνο;

Θα πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση και η Περιφέρεια?

Θα θέσει με πιο επιτακτικό τρόπο η κυβέρνηση το ζήτημα στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, απαιτώντας εδώ και τώρα λύση;

 

 

Κάποια πρώτα βήματα γίνονται και στόχος είναι να γίνουν περισσότερα, σε μια κατεύθυνση που θα αντιμετωπίζει συνολικά το ζήτημα.

Τις επόμενες δυο ημέρες για παράδειγμα ,στην προγραμματισμένη σύνοδο κορυφής θα συζητηθεί η μεταφορά 16.000 προσφύγων από τη χώρα μας προς χώρες της Ε.Ε.

 

Προφανώς και δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα, όταν οι εισροές μόνον το 2015 ήταν 50 χιλιάδες….ωστόσο, είναι ένα πρώτο μικρό βήμα για την αναθεώρηση του Δουβλίνο, που είναι επιβεβλημένη και την επισημαίνουμε εδώ και χρόνια.

 

Χρειάζονται πόροι και συνολικές αλλαγές για τις οποίες πρέπει να πιέσουμε όλοι μας. Και μην ξεχνάμε ότι τα κέντρα φιλοξενίας έχουν να χρηματοδοτηθούν από το 2014 και παρουσιάζουν αυτή την απαράδεκτη εικόνα που έχουμε εντοπίσει όλοι μας….

 

Αν λοιπόν πιέσουμε όλοι μαζί, με διάθεση συνεργασίας και όχι ανταγωνιστικά όπως είπα πιο πάνω, με γνώμονα ότι μιλάμε για ένα ιδιαίτερα δύσκολο ζήτημα που διαμορφώνει επικίνδυνες κοινωνικές ισορροπίες, μόνο έτσι μπορούμε να προωθήσουμε μια στοιχειωδώς αποδεκτή και κυρίως αποτελεσματική λύση.

 

·        Να δούμε, λοιπόν, ως περιφέρεια, σε συνεργασία και με τους δήμους, τι μέσα και υποδομές διαθέτουμε που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

 

 

·        Να φτιάξουμε μια επιτροπή από εκλεγμένους, αλλά και κοινωνικούς επιστήμονες, που θα εκπονήσουν μια στρατηγική ελαχιστοποίησης των κοινωνικών κινδύνων.

 

 

·        Να δούμε πώς θα γίνεται η μεταφορά αυτών των ανθρώπων, με όρους που δεν θα δυναμιτίζουν αλλά θα λειτουργούν πυροσβεστικά.

 

 

·        Να δούμε όχι τα πρόσκαιρα οφέλη για παρατάξεις ή και για την κυβέρνηση ακόμα, αλλά για τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες των νησιών μας.

 

Επαναλαμβάνω ότι είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που μας αφορά όλους και ως τέτοιο πρέπει να το δούμε.

 

    24/06/2015

 

 

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣ ΑΓΛΑΪΑΣ ΚΥΡΙΤΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Η κίνηση της περιφερειάρχη να φέρει αιφνιδιαστικά προς συζήτηση σε αυτό το περιφερειακό συμβούλιο το ζήτημα της δημιουργίας νέας αναπτυξιακής,  με μια εισήγηση μάλιστα της μισής σελίδας, στην οποία να υπογραμμίσουμε δεν γίνεται αναφορά, στην ύπαρξη της ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ δημιουργεί σειρά ερωτηματικών και ζητημάτων. 

Ερωτηματικά και ζητήματα  τα οποία η  δημόσια ανακοίνωση της ίδιας της κ. Καλογήρου,  στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ της Χίου, αλλά και σε άλλα διαδικτυακά μέσα, σχετικά με τον στόχο της  για  αναβίωση  της  ΕΝΑ ΧΙΟΥ,  γίνονται ακόμη  εντονότερα:

Ως προς τα ερωτήματα:

Άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε? Όταν μάλιστα υπήρχαν και στο πρόσφατο παρελθόν αντίστοιχα ερωτήματα μαζί με τον δικό μας, και άλλων συνδυασμών? Σχετικά με το τι προτίθεστε να κάνετε με την ΕΝΑ Χίου?

 

Ως προς τα ζητήματα τώρα που εγείρονται:

Το πρώτο έχει να κάνει με το πόσο σύννομη είναι η μεθόδευση μιας τέτοιας απόφασης, της δημιουργίας δηλαδή μιας νέας Αναπτυξιακής,  όταν σύμφωνα με τον Καλλικράτη ισχύουν τα ακόλουθα:    

Νόμος 3852/210 (Καλλικράτης)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ – ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Άρθρο 194

Επιχειρήσεις περιφερειών

«1. Οι περιφέρειες μπορούν να συνιστούν μία επιχείρηση, η οποία έχει τη μορφή της αναπτυξιακής ανώνυμης εταιρίας, εφόσον δεν συμμετέχουν σε άλλη αναπτυξιακή ανώνυμη εταιρεία στην οποία κατέχουν την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου.» 

Ως γνωστόν η Περιφέρεια συμμετέχει στην ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ η οποία τελεί υπό λύση και εκκαθάριση  στην οποία κατέχει το 63% των μετοχών.

 

Η ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ είναι ανώνυμη αναπτυξιακή εταιρεία και εξακολουθεί να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο.

 Ο όρος αναπτυξιακή αναφέρεται τόσο στο καταστατικό της  εταιρείας όσο και στον διακριτικό της  εμπορικό τίτλο.

 Η  δικαιολογία ότι νέα αναπτυξιακή θα έχει διαφορετικό  αντικείμενο από την ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ, είναι νομικά έωλη και αστήριχτη.

   Σύμφωνα με την εισήγηση , σκοπός της νέας  εταιρείας θα είναι:  «η ολοκληρωμένη ανάπτυξη της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Ειδικότερα αντικείμενο της Εταιρείας θα αποτελεί:

·         Η επιστημονική και τεχνική υποστήριξη της περιφέρειας, των δήμων, άλλων φορέων Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συνεταιρισμών και ενώσεων αυτών, επιστημονικών φορέων, επιμελητηρίων, φορέων συλλογικών κοινωνικών ή οικονομικών συμφερόντων.

·         Η προώθηση της επιχειρηματικής, οικονομικής και γενικότερα βιώσιμης ανάπτυξης της περιφέρειας, καθώς και η ανάπτυξη δραστηριοτήτων προστασίας του περιβάλλοντος.

·         Η συμμετοχή τους σε αντίστοιχα προγράμματα ή η εφαρμογή σχετικών πολιτικών σε διαπεριφερειακό ή σε ευρύτερο γεωγραφικό χώρο». 

 

Όλα τα παραπάνω καλύπτονται πλήρως από  το καταστατικό της η  ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ.  Η περιφέρεια τα γνωρίζει πολύ καλά καθώς τις έχουν τεθεί υπόψη.

Όμως κάνει πως το αγνοεί, προωθώντας  μια απόφαση  η οποία σαφέστατα εγείρει θέμα νομιμότητας.

Ποιος είναι ο λόγος που ρισκάρει κάτι τέτοιο;

Το τελευταίο αυτό ερωτηματικό βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με το ακόλουθο ζήτημα:

Ποιες είναι πραγματικά οι προθέσεις της περιφέρειας όσον αφορά τα μεγάλα θέματα της διαφάνειας, της προστασίας του δημόσιου χρήματος ,της αποτελεσματικότητας των δαπανών;

Τα παραπάνω θέματα είναι γνωστό σε όλους  ότι δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσα από εταιρείες που λειτουργούν σαν το μαγαζάκι του βασικού μετόχου.

 Όμως συχνά  με το πρόσχημα της ταχύτητας, της  αποτελεσματικότητας,  αλλά και των ευκαιριών, που αν δεν δράσουμε άμεσα κινδυνεύουν να  χαθούν, μεθοδεύονται  πρακτικές οι οποίες έχουν καταστήσει τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, τους πιο διεφθαρμένους χώρους της ελληνικής πολιτείας.  

 

Σε σχέση με τα παραπάνω ερωτηματικά, υπάρχουν  δεδομένα τα οποία  δημιουργούν βάσιμες υποψίες ότι οι προθέσεις της περιφέρειας απέχουν παρασάγγας από το να χαρακτηριστούν ως αγαθές και καλόπιστες .  Από προκύπτει αυτό;   

Από το γεγονός ότι ο Δήμος, δεν αρνήθηκε να συμμετέχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου για την αναβίωση της ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ, βάζοντας  όμως σαν βασική προϋπόθεση, το ζήτημα της διαφάνειας στην διοίκηση της εταιρείας  και της βούλησης  της περιφέρειας  για ουσιαστική στήριξη της.

Τι είπε δηλαδή ο δήμος Χίου:  Κύριοι να δώσουμε τα χρήματα που απαιτούνται για την αναβίωση αλλά διασφαλίστε μας δύο πράγματα:

 α)  Ότι θα έχουμε ουσιαστικό και όχι τυπικό ρόλο στην διοίκηση της

  β) ότι τα χρήματα που θα δώσουμε θα πιάσουν τόπο.

 Για τον δεύτερο αυτό λόγο, πέστε μας τι δουλειές θα δώσετε στην ΕΝΑ και διασφαλίστε μας, ότι δεν θα ανταγωνίζεται άλλες δομές των ΟΤΑ.

 Πως απαντά η περιφέρεια σε αυτή την πρόταση;

 Από την μία βγαίνει μαζί  με τους περιφερειακούς συμβούλους της Χίου, που έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο και  φωτογραφίζονται δημόσια  ανακοινώνοντας ότι συμφωνούν και από την άλλη κάνει τα πάντα για να τορπιλίσει  το ενδεχόμενο μιας τέτοιας  συμφωνίας.

  Από την μία δηλώνει ότι συμφωνεί και ότι θα στηρίξει της ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ και από την άλλη ,προσπαθεί να στήσει   άλλο μαγαζί.

 

Μάλιστα, για να εγκλωβίσει τους περιφερειακούς συμβούλους της πλειοψηφίας, με έδρα τη Χίο  εισηγείται ότι  ή νέα αναπτυξιακή θα έχει έδρα την Χίο.

Ταυτόχρονα, στις κατ’ ιδίαν τοποθετήσεις με τους συνεργάτες της, μιλάει για πολλά χρήματα που θα έρθουν από τις Βρυξέλες, μέσω του γραφείου που έχει στηθεί εκεί και για πληθώρα προγραμμάτων που θα εμφανιστούν στον ορίζοντα.

  Ευκαιρίες  δηλαδή, τόσες πολλές, που κινδυνεύουμε να μην έχουμε τους μηχανισμούς για να τις εκμεταλλευτούμε και να τις χάσουμε.

 Με άλλα λόγια μη φωνάζετε όλοι θα πάρετε.  

Μπορεί το παραπάνω επιχείρημα να ακούγεται εξαιρετικά κοινότυπο όμως δυστυχώς δεν διαθέτει άλλο.

 Το κατά πόσο  θα σταθεί δυνατό, ο πακτωλός των αναπτυξιακών ευκαιριών που προσπαθεί να εμφανίσει στον ορίζοντα  να θολώσουν το τοπίο και να αποσπάσουν την  ψήφο της πλειοψηφίας θα φανεί.

Πάντως ο κανόνας  του οικονομικού μοντέλου που ευαγγελίζεται ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκει, και που έχει να κάνει με το κράτος που λειτουργεί με ιδιωτικά κριτήρια,  λέει κάτι που το γνωρίζει και ο τελευταίος κουλουρτζής στην πλατεία Ομόνοιας.

Κανένας σοβαρός επιχειρηματίας  με σκοπό το νόμιμο κέρδος δεν στήνει δύο μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο με το ίδιο αντικείμενο.

Το τελευταίο ερωτηματικό έχει να κάνει με τους  εργαζόμενους  στην ΕΝΑ ΧΙΟΥΑΕ.

 

Και επιτρέψτε μου να πω και δυστυχώς τα πράγματα με οδηγούν εκεί, ότι ο  πολιτικός χώρος, στον οποίο ανήκει η κυρία περιφερειάρχης, έχει κατηγορήσει κατ’ επανάληψη την συμπολίτευση αλλά και άλλους αριστερούς χώρους,  ότι ενδιαφέρονται μόνο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, ενώ δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Είναι σαφές ότι οι εργαζόμενοι στην ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ δεν ανήκουν στο δημόσιο τομέα, διαφορετικά δεν θα ετίθετο πρόβλημα.

 

Ας  δούμε λοιπόν πως επιχειρούν να τους συμπεριφερθούν  όσοι θέλουν να προστατέψουν τους  εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

  Μέχρι στιγμής,  η μοναδική προστασία που είχαν  οι εργαζόμενοι αυτοί, απέναντι στο κακό δημόσιο, στο δημόσιο της κακοδιοίκησης και των  πολιτικών ταγών που επιλέγουν να εξυπηρετήσουν τις δικές  τους μικροπολιτικές σκοπιμότητες,  εις  βάρος των νόμιμα κατοχυρωμένων  συμφερόντων τους, είναι αυτή η πρόβλεψη του νόμου:

 

 Η περιφέρεια δεν μπορεί να δημιουργήσει νέα αναπτυξιακή εταιρεία όταν συμμετέχει σε άλλη, στην οποία κατέχει την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου.

Δεν μπορεί δηλαδή να δημιουργεί νέες υποχρεώσεις όταν δεν έχει ταχτοποιήσει τις υφιστάμενες.  Και ποίες είναι αυτές οι  νόμιμες υποχρεώσεις;

 Τα δεδουλευμένα που τους οφείλονται και οι αποζημιώσεις που πρέπει να τους καταβληθούν σε περίπτωση που απολυθούν.

 Τι κάνει για αυτό η περιφέρεια ;

  Λέει μήπως ότι δεν θα πληρώσει ; Δεν το λέει.  

Απλά προσπαθεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να μην πληρώσει!!!!  Πως γίνεται αυτό;  Είναι απλό!

 

Στην παρούσα φάση, το μοναδικό μέσο που είχαν οι εργαζόμενοι για να πιέσουν στην κατεύθυνση της αναβίωσης  της ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ ήταν ακριβώς  ότι, προϋπόθεση για την δημιουργία νέας αναπτυξιακής,  ήταν η ολοκλήρωση της λύσης και καταβολή του συνόλου των αποζημιώσεων και των δεδουλευμένων.

 

 Με την σύσταση της νέας αναπτυξιακής, η διασφάλιση αυτή εκλείπει.

 Οι εργαζόμενοι θα βρεθούν στην  θέση να  κυνηγούν  δικαστικά την εταιρεία, να τους πληρώσει.

 Είναι ήδη κοντά στα τρία χρόνια απλήρωτοι, καθώς  βρίσκονται με άδεια άνευ αποδοχών και επί πλέον τους οφείλονται μισθοί, από την περίοδο που δούλευαν κανονικά.

 

 Το τι θα πει τότε η περιφέρεια  είναι απλό :  «Παραιτηθείτε  από τις αποζημιώσεις και την μόνιμη σχέση εργασίας , ξεχάστε τα δεδουλευμένα, ξεχάστε τα εργασιακά δικαιώματα και ελάτε να δουλέψετε στην νέα εταιρεία με μπλοκάκι.

 Εμείς σας προσφέρουμε δουλειά. Εάν θέλετε ελάτε.  Μια χειρότερη παραλλαγή του μοντέλου ΕΡΤ δηλαδή .

 Μα, θα υποστηρίξουν κάποιοι , η νομοθεσία είναι σαφής και θεωρεί παράνομες τις συμβάσεις μίσθωσης έργου όταν δεν εγκρίνονται από το ΑΣΕΠ.

 

 Αυτό είναι το πρόβλημα;  Βαφτίζουμε τις συμβάσεις μίσθωσης έργου σε συμβάσεις έργου, δηλαδή  σε εργολαβίες  και ο νομικός σκόπελος θα παρακάμπτεται ανώδυνα. Όποιος δε διαφωνεί,  ας αντιπαρατεθεί σε αυτούς τους ισχυρισμούς.

 

  Άλλωστε μπορεί να δηλώνουμε ότι οι προσλήψεις του προσωπικού θα γίνουν μέσω ΑΣΕΠ, αλλά όταν υπάρχει αυτός ο πακτωλός των αναπτυξιακών ευκαιριών στον ορίζοντα, που κινδυνεύουν ,εάν δεν κινηθούμε άμεσα να τις χάσουμε , ας πορευθούμε προσωρινά, μέχρι να προχωρήσει η διαδικασία του ΑΣΕΠ, η οποία ως γνωστόν παίρνει χρόνο, με συμβάσεις έργου και στο μέλλον βλέπουμε.

 

Κλείνοντας δεν θα ήθελα να μου αντιπαραβάλετε τα επιχειρήματα που έχουν ήδη διατυπωθεί από την προηγούμενη διοίκηση προκειμένου να κλείσει η ΕΝΑ, ότι δηλαδή:

 

1)       είχε τρεις συνεχόμενες ζημιογόνες χρήσεις γιατί αυτό εύκολα και με  βάση τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου καταρρίπτονται

 

2)       Και  ότι η υπό εκκαθάριση εταιρία υφίσταται, μόνο για τις ανάγκες της εκκαθάρισης, γιατί δήθεν το σκέλος του σκοπού της, θα καλυφθεί από τη νέα εταιρία που θα συσταθεί, γιατί μία τέτοια ένσταση θα ήταν πλήρως προσχηματική, εφόσον ο νόμος (Ν. 2190/1920) ρητά προβλέπει, ότι επιτρέπεται η αναβίωση μιας εταιρείας στο στάδιο της εκκαθάρισης, με απόφαση των μετόχων.

Άρα το θέμα είναι πολιτικό.

 

Και τέλος θα φέρω ένα παράδειγμα:

Στην περίπτωση που γίνει δεκτή η πρόταση της πλειοψηφίας, μέχρι το πέρας της εκκαθάρισης που μπορεί να διαρκέσει και πέντε χρόνια, θα δημιουργηθούν διπλές δομές, πολλαπλασιασμός του λειτουργικού κόστους, αναποτελεσματικότητα.

Το Περιφερειακό Συμβούλιο θα πρέπει να λάβει μία πολιτική απόφαση, λοιπόν, η οποία για τους λόγους που ανέλυσα είναι μία. Η αναβίωση της ΕΝΑ ΑΕ.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα ήθελα να γνωρίζετε ότι θα προσβάλλουμε την όποια απόφαση και στα αρμόδια δικαστήρια.

 

Πρέπει λοιπόν εδώ σήμερα, από κοινού να πάρουμε μίαν απόφαση για το τι ακριβώς συζητάμε, και το τι ακριβώς επιδιώκουμε. Αν δεν συζητήσουμε το θέμα στη σωστή βάση , τότε η παράταξή μας δηλώνει απερίφραστα την καταψήφιση της εισήγησης για τη δημιουργία μιας ακόμη αναπτυξιακής εταιρείας.