24/06/2015

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΓΛΑΪΑΣ ΚΥΡΙΤΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

 

Θα ήταν ψέμα να μην αναγνωρίσει κανείς ότι τα νησιά μας ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα υποδέχονται ένα πολύ αυξημένο κύμα κυρίως προσφύγων.

 

Θα ήταν, επίσης, ψέμα, να μην αναγνωρίσει κανείς ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα υποδομών, μέσων και ανθρώπων που απαιτούνται για να διαχειριστούν την κατάσταση. Και θα ήταν ψέμα αν δεν παραδεχόταν κανείς ότι οι αυξημένες ροές και τα ελλείμματα που είπαμε, σε συνδυασμό με την κρίση και την δύσκολη κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας δεν δημιουργούν μια πολλαπλά επικίνδυνη κατάσταση, μια εν δυνάμει επικίνδυνη κατάσταση…..

 

Η χώρα μας καλείται να διαχειριστεί, ένα εξαιρετικά δύσκολο ζήτημα, που εμφανίζεται –και σωστά- ως ζήτημα ανθρωπισμού, αλλά είναι άκρως πολιτικό και ως τέτοιο οφείλουμε να το προσεγγίζουμε, χωρίς, ωστόσο, να χάνουμε το ανθρωπιστικό του μέρος.

 

Και εδώ θα πρέπει πρωτίστως να προβληματιστούμε.

 Ποιοι ευθύνονται για τα εκατομμύρια των προσφύγων; Δεν είναι οι Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, οι επεμβάσεις, οι υποκινούμενοι εμφύλιοι, με επίμαχο και βασικό το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, διαλύοντας ολόκληρες χώρες στη γειτονιά μας μεταξύ των οποίων και η Συρία? Για να μη ξεχνάμε στο πρόσφατο παρελθόν τι έγινε με τη μεσολάβηση και συμμετοχή της Γαλλίας στη διάλυση της Λιβύης.....

 

Όλος λοιπόν αυτός ο προσφυγικός πληθυσμός γιατί έρχεται μαζικά προς τα δω? Γιατί είναι ξέφραγο αμπέλι τα σύνορά μας? Ασφαλώς και όχι.

 

Γιατί οι πολιτικές μας είναι ανοιχτές προσκλήσεις ? Ασφαλώς και όχι.

 

Δυστυχώς, είναι  γιατί η απελπισία και η απόγνωση  σπρώχνει αυτούς τους ανθρώπους  στη φυγή και η χώρα μας όπως και η Ιταλία αποτελούν πέρασμα.

 

Και να φανταστεί κανείς, ότι μόλις πριν από τρεις ημέρες που γιορταζόταν παγκόσμια η μέρα προσφύγων, ανακοινώθηκαν τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ. Μόνον το 2014, 60 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τον τόπο τους, λόγω των πολεμικών συρράξεων, παγκοσμίως. Περισσότεροι από 100.000 έχουν περάσει στην Ευρώπη το πρώτο εξάμηνο του 2015 και είναι η Π. Β. Αιγαίου αποδέκτης του μεγαλύτερου μέρους των προσφυγικών ροών από τα παράλια της Μικράς Ασίας, στα οποία, σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς, συνωστίζονται εκατομμύρια προσφύγων που προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις εμπόλεμες ζώνες Συρία, Ιράκ, Αραβική Χερσόνησος και Αφγανιστάν.

 

Η εξέλιξη δεν ήταν ανεπάντεχη.

 

 

Όχι, λοιπόν, επένδυση σε λάθος δεδομένα, όχι παραπλάνηση της κοινωνίας για κομματικούς λόγους.

 

Κι επιτρέψτε μου να πω ότι αυτού του είδους η διαχείριση, γεννά επικίνδυνα κοινωνικά φαινόμενα, μεταξύ των οποίων και ο ρατσισμός και η ξενοφοβία και εν τέλει ο φασισμός.

 

Σ’ αυτό το πλαίσιο και έτσι ιδωμένα τα πράγματα, απαιτείται κατ’ αρχάς, άλλου είδους προσέγγιση και άλλου είδους στάση.

 

Άλλη οπτική και απ’ την περιφέρεια προς το κέντρο, αλλά και απ’ το κέντρο προς την περιφέρεια.

 

Και μιλώ καθαρά για τις ανταγωνιστικές σχέσεις που μπορεί να δημιουργηθούν , με το σκεπτικό : Από μεν την Περιφέρεια, :»δεν έχω πόρους τι να κάνω? Ή «φροντίστε εσείς- από την κεντρική εξουσία- σε πρώτη φάση , και μετά παρεμβαίνω εγώ……

 

Υπάρχει πρόβλημα; Υπάρχει. Μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια; Όχι.

 

Πρόκειται λοιπόν για ένα πολιτικό ζήτημα, που φέρει μέσα της η ανθρωπιστική καταστροφή, για την οποία, φυσικά,  πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες.

ΜΙΑ ανθρωπιστική καταστροφή όμως, που έπαψε πλέον να εκτυλίσσεται μπροστά στην πόρτα μας. Είναι εδώ και δοκιμάζει τις αντοχές των συμπολιτών μας στη Λέσβο, στη Χίο, στη  Σάμο και στην Ικαρία. Τείνει να διαρρήξει τον ιστό της οργανωμένης κοινωνίας.

 

Και λέμε: Με τα λίγα μέσα που δυστυχώς υπάρχουν, επιβάλλεται σε ένα πλαίσιο ουσιαστικής συνεργασίας κέντρου – περιφέρειας να γίνει η καλύτερη δυνατή διαχείριση.

Για παράδειγμα, το κτίριο Καλουτά στη Χίο, γιατί να μην δούμε σοβαρά και σε βάθος αν μπορεί να αξιοποιηθεί για να αντιμετωπιστεί το άμεσο ζήτημα της στέγασης του αυξημένου αριθμού προσφύγων που καταφθάνουν καθημερινά στις ακτές μας ?

Γιατί αξιωματικά και σχεδόν αντανακλαστικά να λέμε ένα κοφτό όχι;

 

Το προσφυγικό, όπως και κάθε κοινωνικό ζήτημα δεν απαντιέται με δίπολα ναι – όχι.

Θέλει μελέτη, προσοχή και διάθεση συνεργασίας, αφού διαμορφώνει, με δεδομένες επαναλαμβάνω τις ελλείψεις και τις αυξημένες ροές, ένα δύσκολο και επικίνδυνο υπόστρωμα.

 

Ή ανάποδα…..,Μπορεί η πολιτεία, να μην μπορεί να ενισχύσει με 100 ή 150 αστυνομικούς τις αντίστοιχες υπηρεσίες;

Δεν θα δικαιολογήσω εγώ ως κυβερνητικός βουλευτής την κυβέρνηση ή το αρμόδια υπουργείο γι’ αυτή την αδυναμία.

Στα νησιά που μας αφορούν υπάρχει πρόβλημα και οφείλω και γω και όλοι μας και να το αναδείξω σε όλα τα επίπεδα και να παλέψω για τη λύση του. Και σαν μια από τις κινήσεις οφείλω να σας ενημερώσω , ότι ήδη αμέσως μετά την επίσκεψη μου και στη Χίο στα κέντρα συνωστισμού των προσφύγων, κατέθεσα με πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα επίκαιρη ερώτηση προς τους αρμόδιους Υπουργούς.

 

Όπως, επίσης, οφείλω, όχι απλά να αναφέρω, αλλά να υπογραμμίσω, ότι την καλύτερη δυνατή συνεργασία μεταξύ κέντρου και περιφέρειας να έχουμε, τις πιο στελεχωμένες υπηρεσίες να πετύχουμε, τα πιο άρτια κέντρα υποδοχής να φτιάξουμε το πρόβλημα δεν θα ξεπεραστεί (όσο κι αν μετριαστεί) αν δεν αλλάξουν άρδην οι πολιτικές τις ΕΕ που από τη μια γεννούν πρόσφυγες και από την άλλη μετατρέπουν τη χώρα μας σε αποθήκη απελπισμένων.

 

Θα καταργηθεί η συνθήκη του Δουβλίνο;

Θα πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση και η Περιφέρεια?

Θα θέσει με πιο επιτακτικό τρόπο η κυβέρνηση το ζήτημα στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, απαιτώντας εδώ και τώρα λύση;

 

 

Κάποια πρώτα βήματα γίνονται και στόχος είναι να γίνουν περισσότερα, σε μια κατεύθυνση που θα αντιμετωπίζει συνολικά το ζήτημα.

Τις επόμενες δυο ημέρες για παράδειγμα ,στην προγραμματισμένη σύνοδο κορυφής θα συζητηθεί η μεταφορά 16.000 προσφύγων από τη χώρα μας προς χώρες της Ε.Ε.

 

Προφανώς και δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα, όταν οι εισροές μόνον το 2015 ήταν 50 χιλιάδες….ωστόσο, είναι ένα πρώτο μικρό βήμα για την αναθεώρηση του Δουβλίνο, που είναι επιβεβλημένη και την επισημαίνουμε εδώ και χρόνια.

 

Χρειάζονται πόροι και συνολικές αλλαγές για τις οποίες πρέπει να πιέσουμε όλοι μας. Και μην ξεχνάμε ότι τα κέντρα φιλοξενίας έχουν να χρηματοδοτηθούν από το 2014 και παρουσιάζουν αυτή την απαράδεκτη εικόνα που έχουμε εντοπίσει όλοι μας….

 

Αν λοιπόν πιέσουμε όλοι μαζί, με διάθεση συνεργασίας και όχι ανταγωνιστικά όπως είπα πιο πάνω, με γνώμονα ότι μιλάμε για ένα ιδιαίτερα δύσκολο ζήτημα που διαμορφώνει επικίνδυνες κοινωνικές ισορροπίες, μόνο έτσι μπορούμε να προωθήσουμε μια στοιχειωδώς αποδεκτή και κυρίως αποτελεσματική λύση.

 

·        Να δούμε, λοιπόν, ως περιφέρεια, σε συνεργασία και με τους δήμους, τι μέσα και υποδομές διαθέτουμε που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

 

 

·        Να φτιάξουμε μια επιτροπή από εκλεγμένους, αλλά και κοινωνικούς επιστήμονες, που θα εκπονήσουν μια στρατηγική ελαχιστοποίησης των κοινωνικών κινδύνων.

 

 

·        Να δούμε πώς θα γίνεται η μεταφορά αυτών των ανθρώπων, με όρους που δεν θα δυναμιτίζουν αλλά θα λειτουργούν πυροσβεστικά.

 

 

·        Να δούμε όχι τα πρόσκαιρα οφέλη για παρατάξεις ή και για την κυβέρνηση ακόμα, αλλά για τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες των νησιών μας.

 

Επαναλαμβάνω ότι είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που μας αφορά όλους και ως τέτοιο πρέπει να το δούμε.